Albanië 2022 - een reis door het vergeten land

 In de schaduw zitten, liggen, slapen, niksen, rusten… In de schaduw lezen, puzzelen, dagboeken invullen, chatten, naar muziek luisteren, scrollen, dromen…

We gaan met zijn tweeën naar het Bektashi World Centre , reizen via Elbasan en Librazhd naar het Meer van Ohrid, waar we het vissersdorpje Lin bezoeken om te eindigen in Pogradec waar we het nachtleven in Tushemisht moeten ontdekken. Kortom: een drukke dag. We kunnen Noor en Veere maar beter vroeg op het vliegtuig zetten.

Na het ontbijt, buiten, langs het stroompje dat we hier morgen overal in Tushemisht  zullen ontdekken, te midden van de oude Albanezen, die hier - nu het nog niet te warm is - hun ochtendwandelingetje doen.

A shimmering sunset on the endless lake. Ghostlike, a veil is slowly spread. Over mountain and meadow the dark of night descends, Settling from the heavens upon the town.

Pogradec-bad-bij-ochtengloren. Een lekkere duik nemen. Alleen de oudere Albanezen zijn hier getuige van. Na het ontbijt maken we nog een wandeling door Tushemisht, dat veel mooier blijkt dan wat we er ’s avonds van verondersteld hadden.

Exact een jaar geleden wandelde ik met Veere de Boucle Noir en ontdekten we samen het industrieel erfgoed rond Charleroi . Gisteren en vandaag een dijk van een déjà-vu tussen Elbasan en Pogradec . De restanten van de ' Kombinati metalurgjik ', eens bloeiend, maar in verval geraakt nadat Nixon bij Mao op de thee ging, en de Grote Leider ook de Chinezen buiten kegelde.

De rit van Korçë naar Gjirokastër - 193 km door het Samoz gebergte, langs de Vjosë en langs (een stukje) Griekse grens - zit boordevol afwisseling.

"Gjirokaster is de enige stad ter wereld waar je - wanneer je met een stuk in je voeten over een kassei zwiept - op een stenen dak dondert, en niet in de goot." (*) De stenen daken van  Gjirokastra  gezien vanuit  Zekate House .

Vandaag verlaten we het mysterieuze Gjirokastër en rijden naar Sarandë , volgens vele Albanezen écht de mooiste plek op aarde voor wie zand met schelpjes lust.

In Albanië groeiden bunkers uit de grond als paddenstoelen. - Na WOII bleven Albanië en Griekenland formeel in staat van oorlog. - De relatie tussen Albanië en het Joegoslavië van Tito was zeer slecht. - Na de Russische inval in Tsjechoslowakije van 1968 stapte Albanië uit het Warschaupact. Bovendien begon Hoxha behoorlijk paranoïde te worden. Hij plantte 173.371 bunkers neer op alle strategische en minder strategische plaatsen die hij kon bedenken. Een erfenis die toen fortuinen kostte, en die Albanië vandaag nog meesleept.

Saranda Saranda is havenstad en toeristische hoofdstad van de Albanese Riviera . Hier schieten geen bunkers, maar buildings als paddenstoelen uit de grond. Het is ons een raadsel waar ze al die toeristen binnen een paar jaar gaan leggen. Het strand is maar 4 meter breed. Niet onze lievelingsstad dus, maar ik heb toch geprobeerd om een mooi beeld te schetsen😊.

 Albanië, u was geweldig. Wij gaan nu op zoek naar de uitgang.

Weet je wat je ooit 1 keer moet doen in Albanië? Je auto laten wassen. Eerst wordt hij handmatig ingespoten met een massa’s schuim, daarna afgespoeld met een massa’s water om vervolgens droog gewreven te worden met zachte doeken. Ze houden van auto’s, die Albanezen!

En nu eens een knoert van een veralgemening: in Griekenland zijn ze liever lui dan moe… Kleine duiding. We nemen de boot naar Korfoe. 2 kilometer, je ziet het liggen, en daar doen we meer dan een uur over? We varen natuurlijk niet recht op recht, prachtige tocht tussen de twee landen door: Albanië en Griekenland.

De reis die Adelheid, Noor, Veere en ik maakten naar Albanië heeft indruk gemaakt. En omdat ik in het onderwijs én in de politiek zit, stel ik mezelf 1 vraag op het moment dat ik na terugkeer weer in mijn zetel zit: En, wat hebben we vandaag geleerd, dat bruikbaar is in de politiek?