Dag 22 - de boot is altijd een beetje reizen

En nu eens een knoert van een veralgemening: in Griekenland zijn ze liever lui dan moe…

Kleine duiding.

We nemen de boot naar Korfoe. 2 kilometer, je ziet het liggen, en daar doen we meer dan een uur over? We varen natuurlijk niet recht op recht, prachtige tocht tussen de twee landen door: Albanië en Griekenland.

Gelukkig hebben we een plaatsje uit de zon, onder de luifel van de boot.

Gelukkig hebben we een plaatsje uit de regen, onder de luifel van de boot.

Weet je hoe het voelt door een wolk te varen? Koud, nat en bizar. Je gaat van 35 graden naar 10 graden en terug. En dat op 20 minuten tijd.

In Korfoe komen we met 3 boten tegelijk aan. En iedereen moet door de douane. En daar is 1 douanier. 2 uur aanschuiven. Wij - natuurlijk weer als laatste in de rij gearriveerd - zijn de douane nog niet gepasseerd of daar komen de volgende passagiers aan. Die prompt voorbijsteken. Hola! De Italianen roepen. De Grieken protesteren. De rest schikt zich. Een nette jongedame die achter me staat vraagt even op haar valies te letten. Gedecideert gaat ze naar de balie. En prompt verschijnt er een tweede douanier die op luid applaus wordt onthaalt. Wie is deze mysterieuze vrouw met vreemde krachten?

Korfoe zelf is: gezien en afgekeurd. Slechte douanepost, luie taxichauffeurs die alleen de ritten doen waar ze zin in hebben en veel te veel vragen. 

We balen. Ach, ons eigen bed wenkt.