Dag 18 - Gjirokastër, de parel van Albanië

"Gjirokaster is de enige stad ter wereld waar je - wanneer je met een stuk in je voeten over een kassei zwiept - op een stenen dak dondert, en niet in de goot." (*)

De stenen daken van Gjirokastra gezien vanuit Zekate House.

"Gjirokastra is een ideale stad om de Albanese Pijl te organiseren." (**)

We doen wat we altijd doen als we in een interessante stad zijn: we zoeken de toeristische dienst. Daar zit een mannetje dat bitter weinig te vertellen heeft, maar ons meldt dat we meekunnen voor de gegidste wandeling in de 'Cold War Tunnel'. We maken enkele toeristen blij die al een half uur wachten.


Het zijn niet onze eerste tunnels maar wel de eerste waar geen museum van is gemaakt. Spijtig genoeg is alle meubilair verdwenen. Na de piramidecrisis (‘men’ had de mens na de val van het communisme in ’91 zot gemaakt met een frauduleus soort beleggingen. Toen het spel in elkaar stuikte en honderdduizenden Albanezen hun lang gespaarde centen in rook zagen opgaan, brak een revolutie uit.) heeft een woedende menigte heeft toen alles wat los en onvast stond uit overheidsgebouwen weggehaald.)


Aangezien de gids zijn eigen stad niet lijkt te kennen stippelen we zelf een wandeling uit. Het leidt ons naar het Fico-huis, het Kadere-huis (geboorteplaats van Kadare), het Zekatehuis en het Skendulihuis. Allemaal gebouwen uit de Ottomaanse periode.

Vandaag weer absurd veel hoogtemeters gedaan, ditmaal te voet.

Het Skendulihuis is magnifiek. De nazaten wonen er niet meer maar geven er wel rondleidingen. Dit is werkelijk nieuw voor ons: nog nooit een gebouw in deze stijl gezien.

Zekate House open haard in de ontvangstruimte.

Zekate House , een historische schuilkelder. Albanië heeft iets met schuilkelders.


De Ali Pashabrug

Laten we de kuiten verder op de proef stellen en op zoek gaan naar de Ali Pashabrug (Ali Pasha was zo’n ander stuk crapuul uit de Albanese geschiedenis. Albanië, geteisterd door gewelddadige roversbendes stelde de beste rover van de bende in de 18de eeuw aan tot controleur van de streek. Hij deed dat zo goed dat hij door de Turken tot Pasha van een groot gebied werd benoemd. Zo’n titel ‘pasha’ hield vanzelfsprekend ook in dat hij zich  een harem van 500 vrouwen en knapen kon veroorloven die die – als het hem niet zinde - eigenhandig een kopje kleiner maakte.

De Alipasha brug is indrukwekkend. We zien een grootvader met zijn kleinkind. Hij woonde al lang in Griekenland, zijn kleinkind in Zuid-Amerika. Maar als kind trok hij hier door de bergen. Over de Ali Pashabrug. Op zoek naar theekruiden. Als je de brug ziet… Ik ben er niet over durven gaan…


De Ali Pasha Brug.


’s Avonds nog wat rond het kasteel gewandeld, de oude bazaar gezien,… Super mooie dag beleefd. Alweer.

De oude bazaar.
(*) Vrij naar Ismail Kadare
(**) Jan Huib Nas

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 - op naar Albanië

Prelude - De generaal van het dode leger - Ismail Kadare